Astrid Kinébanian

In februari 1964 studeerde ik af aan Nederlandse Opleiding voor Arbeidstherapie. Ik was toen nog geen 21 jaar. Pas nadat ik 21 jaar geworden was kon ik mijn diploma krijgen.

In april 1964 vertrok in naar de VS om daar een jaar te gaan werken als occupational therapist in het Albany Medical Centre in Albany, New York State. Een heel fijne ervaring, waar ik de volle omvang van het beroep heb leren kennen. Op de boot terug naar Nederland, in 1965 dacht ik na over wat er allemaal in Nederland moest gebeuren om de arbeidstherapie (nu ergotherapie geheten sinds 1978) tot een volwaardig beroep te ontwikkelen. Drie punten bedacht ik 1. Wettelijke erkenning van het beroep, 2. Erkenning van de opleiding inclusief bekostiging door het Ministerie van Onderwijs en 3. Een Nederlands leerboek voor arbeidstherapie.

Van 1965 -1969 heb ik in Rotterdam de afdeling arbeidstherapie opgezet in de Dr. Daniël den Hoed kliniek; een ziekenhuis voor Reuma en Oncologie. Een afdeling opzetten deed iedere arbeidstherapeut in die tijd, er waren nog maar 50 arbeidstherapeuten in Nederland. In 1970 ging ik opnieuw naar de VS voor een half jaar stage/cursus in het Rancho los Amigos Hospital in Los Angelos. Een heel groot revalidatiecentrum met meer dan 100 occupational therapists! Ik wist niet wat me overkwam, maar heb daar heel veel geleerd.

Terug in Nederland ben ik andragologie gaan studeren (1970-1976) aan de Universiteit in Amsterdam. Ik werkte in verschillende ziekenhuizen als invaller om de studie te kunnen bekostigen en werd vice-voorzitster en voorzitster van de Nederlandse Vereniging voor Arbeidstherapie. Een eerste stap voor wettelijke erkenning van het beroep was de fusie met de ergotherapie (1972). Vervolgens werd de eerste beroepsomschrijving arbeids-ergotherapie in 1974 geschreven, de basis voor de wettelijke erkenning.

Na mijn afstuderen in 1976 ben ik les gaan geven op de opleiding ergotherapie in Huizen, naderhand gevestigd in Weesp en daarna in Amsterdam waar de opleiding onderdeel werd van de Hogeschool van Amsterdam. Hier heb ik vele verschillende functies verricht, docent stagebegeleider, curriculum coördinator, enz. Eruit springt het redacteurschap van het eerste Nederlandse leerboek voor ergotherapie in 1999 en de vijf volgende drukken. Het samenwerken met de redacteuren Clara Thomas, Mieke le Granse en Margo van Hartingsveldt en alle schrijvers was, hoe intensief ook, een feestje. Het behoort tot één van de hoogtepunten van mijn werkzame leven.

Een kers op de taart vormde de ontwikkeling van de European Master of Science in Occupational Therapy tezamen met de opleidingen in Zweden, Groot-Brittannië en Denemarken 1999. (Nu hoort Zwitserland er ook bij) Dat had ik op die boot uit de VS in 1965 niet kunnen bedenken. Die opleiding bestaat nu alweer 21 jaar. Ergotherapie wordt nu wetenschappelijk onderbouwd en ontwikkeld. Wat kan een pionier van de eerste uren zich nog meer wensen.