Theo van der Bom

Vanaf het begin van mijn studie fysiotherapie, september 1976, en mijn hele verdere carrière ben ik begeesterd door de paramedische zorg. Paramedici staan dicht bij de patiënten/cliënten en zijn heel praktisch bezig met realiseren van oplossingen. De algehele, of holistische aanpak benadering van de mens is daar bij heel belangrijk. Was het in de beginjaren nog zo dat we als fysiotherapeut redelijk geïsoleerd keken, zag ik door mijn aanvullende specialisatie van manueeltherapeut en podoloog het geheel steeds beter. Binnen mijn fysiotherapeutische loopbaan heb ik als student mede de LVSF (Landelijke Vereniging Studenten Fysiotherapie) opgericht en na mijn afstuderen ben ik lid geworden van het (toen) Afdelingsbestuur Utrecht. In die tijd was het heel normaal dat je lid werd van de beroepsvereniging, en dat vind ik feitelijk nu nog steeds.

Toen ik eenmaal het gevoel had dat ik het vak écht in mijn vingers had, maakte ik de overstap naar een, toen nog, ziekenfonds waar ik paramedisch adviseur werd. Vanuit die hoedanigheid heb ik in 2000 de ergotherapie mede mogen begeleiden toen het bij wijze van experiment in het basispakket van het ziekenfonds kwam. Toen zag ik al de potentie van het beroep. Na mijn master Bedrijfskunde werden ziekenfondsen ‘inkopers van zorg’, een geheel nieuwe taak. In 2006, bij de invoering van de Zorgverzekeringswet, werd dat inkopen een zeer serieuze taak en werd ik manager van de paramedische inkoopafdeling en de hulpmiddelenafdeling.

Na een korte periode (2008-2011) elders te hebben gewerkt (NEVI) kwam ik daar snel tot de ontdekking dat het ‘zorg-dna’ bij mij zeer dominant was, en is. Ik was dan ook heel blij toen de Algemene Ledenvergadering (ALV) van Ergotherapie Nederland (EN) mij op 3 oktober 2011 mij tot directeur-bestuurder benoemde. Het was liefde op het eerste gezicht. Met aanvankelijk een heel klein team heb ik hard gewerkt om dit belangrijke en mooie beroep verder te brengen. Niet alleen heb ik een zorg-dna maar ook een ‘verenigings-dna’. Ik heb altijd duidelijk gemaakt aan mijn collega’s dat we ons werk doen voor de leden, de vereniging en de professie. In de 13 jaar dat ik bij EN heb mogen werken hebben we de vereniging doen groeien en bloeien en hebben we heel veel successen geboekt. Desalniettemin was ik enorm blij verrast en vereerd dat de ALV mij op 30 mei 2024 (vlak voor mijn pensionering) tot Erelid heeft benoemd. De ergotherapie en EN zijn voor altijd in mijn hart gesloten!