Maas verloor twee vingers, maar kan nu zijn hand weer gebruiken

Door een ongeval met een hakselaar verloor Maas de Bruin (61) zijn pink en ringvinger. In plaats van bij de pakken neer te zitten, ging hij hard aan de slag met hand-ergotherapeut Judith van ’t Slot. Met als grote doel: zijn geliefde werk met grote machines weer oppakken.

Als je Maas de Bruin een jaar geleden had verteld dat hij dagelijks met zijn linkerhand in een bak rauwe erwten zou zitten, dan had hij je niet geloofd. Maar toen wist hij ook nog niet dat hij ooit twee vingers zou missen. Een ogenschijnlijk simpele reparatie van een verstopte maishakselaar verwoestte in een paar seconden een groot deel van zijn hand. Vanuit het ziekenhuis werd Maas doorgestuurd naar hand-ergotherapeut Judith van ‘t Slot van praktijk Louwen Muilwijk.

Door de harde klap van de hakselaar verloor hij niet alleen twee vingers, maar beschadigde hij ook de zenuwen van zijn hand. En dat veroorzaakte veel pijn. Judith legt uit: ‘Als je je hand in een bak erwten doet, krijgen je zenuwen zoveel prikkels dat ze veel minder pijnsignalen uitzenden. Je zenuwen worden eigenlijk gedempt.’ Maas vond het aanvankelijk een vreemd idee. ‘Maar het bleek formidabel te werken’, vertelt hij lachend. ‘De spanning gleed gewoon uit mijn pijnlijke en stijve hand.’

‘Een prachtig beroep’

Pijnvermindering was voor Maas slechts één van zijn doelen in het herstelproces. Al 43 jaar werkte hij als loonwerker met grote machines en daar was hij nog lang niet klaar mee: ‘De vrijheid, de afwisseling en de uitdagende klussen, het is gewoonweg een prachtig beroep.’ Vastbesloten om ooit weer aan het werk te kunnen, zette Maas zijn schouders onder de therapie van Judith – zowel letterlijk als figuurlijk. Maar het begon met kleine stapjes.

‘In het begin draaide alles om het rustig krijgen van de wond en het langzaam in beweging krijgen van zijn hand’, vertelt Judith. Eerst passief, waarbij Judith Maas’ vingers pakte en bewoog. Even later kon Maas actief meebewegen. Ook kreeg hij oefeningen mee voor thuis. Van zijn vingers buigen en strekken, tot de kracht en flexibiliteit van zijn pols en elleboog trainen. Juist deze thuisoefeningen gaven hem letterlijk het houvast dat hij nodig had: ‘In het begin wist ik niet goed wat ik moest doen, maar door de oefeningen merkte ik dat de functionaliteit van mijn hand stap voor stap terugkwam.’

Grove motoriek

Al na acht weken kon Maas aan de slag met zijn grove motoriek. ‘Maas wilde graag weer vegen, snoeien en met een kruiwagen lopen in zijn tuin’, vertelt Judith. Ze legde hem uit hoe hij zijn hand tijdens dagelijkse activiteiten op een andere manier kon gebruiken om zo de kracht en de mobiliteit te verbeteren. Bijvoorbeeld bij het tillen van de kruiwagen. ‘Ik grijp het linkerhandvat nu niet meer vast, maar ik leg het bovenop mijn handpalm. Dat zijn kleine dingen, maar ze helpen me enorm’, vertelt Maas. Tegelijkertijd zijn Judith en Maas met fitnessapparaten aan de slag gegaan om alle spieren aan de linkerkant van zijn lichaam te versterken.

Optimistische houding

Nu, ruim een half jaar na het ongeluk, heeft Maas weer een bruikbare hand. Alleen zijn middelvinger, die ook een flinke klap heeft gekregen, zit nog dwars. Kleine dingen, zoals boutjes of moertjes vastpakken, zijn nog altijd een uitdaging. Maar daar werkt Maas hard aan, ook tot tevredenheid van zijn vrouw: ‘Ik ruim tegenwoordig altijd de vaatwasser in en uit. Al die verschillende vormen, texturen en materialen zorgen ervoor dat ik weer gevoel in mijn hand krijg. Dat ik mijn vrouw nu help in het huishouden, dat zijn de mooie kanten van de hele situatie’, vertelt hij lachend.

Deze optimistische houding typeert Maas, zegt Judith. ‘Maas is een hardwerkende man die er alles aan doet om te herstellen.’ Niet meer dan logisch, vindt Maas zelf, al is het niet altijd makkelijk: ‘Ik zal mijn oude werk nooit meer helemaal kunnen oppakken, maar ik probeer nu op een rijtje te krijgen wat ik nog wél kan.’ Als het hem soms toch te veel wordt, wandelt hij in de natuur. ‘Dan valt er een enorme last van me af. Met een negatieve houding kom ik er niet, dus ik houd mijn neus de goede kant op!’

december 2021