Jacob (57) belandde op de IC door corona. ‘Na corona leerde mijn ergotherapeut me mijn energie beter te verdelen’

Het coronavirus veranderde Jacob van Slingerland (57) in één klap van een actieve vijftiger in een hulpbehoevende man. Ergotherapeut Sjoukje Appels (45) behandelde Jacob tijdens zijn revalidatie. ‘Eén van haar eerste vragen was: wat wil je nu écht weer kunnen doen?’

Na de diagnose corona op 26 maart 2020 wordt Jacob vijf dagen lang in slaap gehouden. Als hij ontwaakt op de nood-intensive care, voelt dat als een nachtmerrie. ‘Het was de meest verschrikkelijke dag van mijn leven. Ik kon nauwelijks bewegen. Er zat een tube in mijn keel, een zuurstofslang in mijn neus en infusen staken in mijn arm. Het enige licht dat ik zag, kwam van monitoren naast mijn bed en dat van de andere patiënten. De gezichten van verpleegkundigen waren verstopt achter maskers.’ 

Anderhalve week later, als Jacob thuiskomt, is hij flink verzwakt. ‘Ik was dertien kilo afgevallen, had nauwelijks spierkracht in mijn benen en kon – met hulp van een looprek – maar een paar meter lopen.’ Zijn dagen brengt hij grotendeels in bed door, etend en tv-kijkend. In deze toestand komt hij terecht bij Sjoukje Appels. Als ergotherapeut bij Revant revalidatiecentrum Breda behandelt zij mensen met gezondheidsproblemen, zodat zij hun dagelijkse activiteiten weer zelf uit kunnen voeren. 

Dagelijkse handelingen opnieuw leren

‘Jacob was voor ons best een spannende revalidant’, vertelt Sjoukje. ‘Zodra hij ook maar íets deed, daalde het zuurstofgehalte in zijn bloed gevaarlijk hard.’ Jacob: ‘Dan begon ik te hoesten of werd ik erg moe.’ In overleg met de revalidatie- en longarts gaan ze voorzichtig aan de slag. Stap voor stap leert Jacob alle dagelijkse handelingen opnieuw.

‘De oefeningen waren voor mij best raar’, lacht Jacob. ‘Zo moest ik kastjes in- en uitruimen, kratjes sjouwen en simpelweg de trap oplopen.’ Kortom: allemaal dingen die hij vóór corona zonder nadenken deed. Tijdens de oefeningen let Sjoukje op Jacobs houding, of hij zijn spieren goed gebruikt en voldoende op adem komt. Niet aan één stuk doorgaan, maar na elke handeling een pauze nemen, dat bleek voor Jacob het beste te werken. Dus na het douchen even rusten en dan pas afdrogen, weer even rusten en dan pas aankleden.

Best confronterend voor een man die tot de coronadiagnose, naast zijn fulltime baan, basgitaar speelde in zowel een coverband als twee popkoren en die iedere week ging tennissen en hardlopen. Maar hij laat zich niet uit het veld slaan. Integendeel: ‘Ik vond het niet lastig. Ik keek zelfs uit naar de therapie, dat waren mijn uitjes. Van Sjoukje leerde ik ontzettend veel interessante dingen over mijn lijf.’ 

Jacob past de lessen nog steeds toe in het dagelijks leven. ‘Het zijn praktische dingen. Zo staan de capsules voor ons espresso-apparaat op een hoge plank. Ik kan er net niet bij. Sjoukje legde me uit dat op je tenen staan en uitrekken veel kracht van je borstspieren vraagt. En die heb ik juist nodig voor mijn ademhaling. Wil ik nu een kop koffie, dan pak ik dus een trappetje.’

Sjoukje roemt de nuchtere houding van haar revalidant: ‘Jacob was goed in balans. Hij deed nooit te veel of te weinig, dat zie je niet vaak.’ Jacob vult aan: ‘Natuurlijk was het confronterend dat ik over elke handeling na moest denken. Maar er zat niks anders op dan te accepteren dat herstel nou eenmaal tijd kost.’

Ruimte voor leuke dingen

Een week of zes later merkt Jacob dat zijn kracht terugkomt. Na een eerste spannende fietsrit met saturatiemeter op zijn hoofd, trekt hij er steeds vaker en verder op uit. En dan komt er ook weer ruimte in zijn hoofd voor leuke dingen. Sjoukje: ‘Dat is heel belangrijk. Zo zorg je dat de dag weer leuk wordt en het niet alleen maar overleven is.’ Eén van haar eerste vragen sloot daarbij aan, vertelt Jacob: ‘Ze vroeg me wat ik nou écht weer wilde gaan doen. Ik heb toen gezegd dat ik weer wil autorijden, koken en natuurlijk basgitaar spelen.’ 

Inmiddels is Jacob een dik jaar verder. Met begeleiding van Sjoukje is hij langzaam weer aan het werk gegaan. ‘Ze heeft me geholpen niet te hard van stapel te lopen, maar stap voor stap weer aan het werk te wennen.’ De eerste volle dagen van acht uur heeft hij al achter de rug. Af en toe pakt hij zijn telefoon er nog bij om appjes te lezen uit die afgrijselijke tijd van zijn ziekte. Nu gaat het goed met Jacob. ‘Als het even meezit, sta ik binnenkort weer met mijn band op de planken.’ 

april 2021